جرایم عکاسان خبری !
میگویند پس از فوت پیامبر (ص)، مخالفان برای پوشاندن گناهان خود احادیث آن حضرت را ناپدید میکردند، تا بقولی گواهی برای منتقدان حکومت بنی امیه باقی نماند تا ثابت کنند "فلان" مقام اموی، از آیین پیغمبر سر باز زده است.
موضوع چیز دیگری است، هیچ چشمی بینا تر از دو چشم مردم نیست!
اعضای مجلس را مردم انتخاب میکنند، پس مجلسی ها "نماینده ی مردم" نام میگیرند، که این مساوی ست با مسئولیتی سنگین در قبال حفاظت از منافع مردم با تصویب قوانین بجا و کاربردی. حال اگر این نماینگان وظایفشان را به درستی انجام ندهند، نماینده ی دوم ملت، آیینه ی مردم، یعنی رسانه وارد عمل میشود و با به تصویر کشیدن حقایق به مردم میفهمانند "واقعا" در مجلس چه میگذرد! (باتشکر از اخبار سراسری - همینطوری بی دلیل!؟)
البته سوء تفاهم نشود این رسانه هیچ ربطی به تلویزیون ندارد و منظور اخباری ست که گاهی از روزنامه ها یا سایت های خبری نشت میکند!
جسارت حقیر برای به قلم کشیدن چنین مسئله ای زمانی قدرت میبخشد که مجلسی ها طرحی را تصویب میکنند که از نظر بنده جز پنهان کاری قصد دیگری ندارد!
گویی عکس هایی که از مجلس پخش میشود همیشه مورد تحسین آنان نیست! (نباید هم باشد)پس به رغم عادت ما ایرانی ها: "مال بد بیخ ریش صاحابش! خبرنگار بد بیخ ریش سردبیرش! خبری که قراره ضد ما پخش بشه میخوام صدسال پخش نشه!" یعنی برای انتشار هر خبری می بایست "باید نباید" رعایت کرد؟ انتشار چه چیزی خوب و چه چیزی بد است؟؟ یعنی مردم حق ندارند بدانند به چه کسی رای دادند و چه کسی از حق آنها دفاع میکند؟ چگونه دفاع میکند؟ ....بایکوت خبری مجلس آن هم در چنین شرایطی، بدترین تصمیم مجلسیون است.
